بن بست....

زندگی با همه دلتنگی های من میگذرد، من مانده ام و این همه تنهایی و غربت، از زندکی جز سیاهی و تباهی چیز دیگری ندیدم، زندگی پر از تلخی و ناکامی هاست، زندگی پر از استرس و اضطراب است، زندگی وسعتی ندارد، زندگی نه گل سرخی دارد نه زیبایی، همه ی زندگی پر از زشتی هاست....

بن بست.......

چقدر سخته که نتونی توی زندگی هدف داشته باشی، چقدر سخته که هیچ ارزشی نداشته باشی، چقدر سخته مدام شکست خوردن و دومرتبه شروع کردن، چقدر سخته که از زندگی کردن دست بکشی و بشی یه مرده ی متحرک که توی زندان دنیا اسیر شده و راه نجاتی نداره، چقدر سخته که همه ی آمال و آرزوهات مرده باشن، چقدر سخته که دیگه هیچ هدفی نداشته باشی، چقدر یخته که نخوای زنده باشی اما به جبر نفس بکشی، چقدر سخته از خودت متنفر باشی اما بن بست.......

خدایا گاهی وقتا دلم میخواد اوج بگیرم و پرواز کنم اما انگار دست و پاهام بسته است و زنجیر شدن، گاهی وقتا دلم میخواد فریاد بزنم اما انگار صدایی ندارم، گاهی وقتا دلم میخواد از همه چیز و همه کس حتی خودم فرار کنم اما همه جا بن بست، گاهی وقتا دلم میخواد بغضم را بشکنم اما یه چیزی بغضم رو تو گلوم حبس کرد، گاهی وقتا احساس میکنم تو زندان درونم محبوس شدم و نمیتونم رها بشم، کاش میشد رها شم، کاش همه چی تموم تم بن بست.......

گاهی تمام سهمت از زندگی می شود دل تنگی و بی قراری، دل تنگی و بی قراری هایی که تمامی ندارند، هیچ گاه نمی توانی از دل تنگی هایی که داری برای کسی بگویی، تو می مانی و تنهایی و غربت، مدام به دنبال راه فرار می گردی اما همه بن بست می رسند، اگر قوی و محکم نباشی روحت میمیرد، مدام با خودت در جنگ می شوی، راه خوب و بد را گم می کنی، پر از نادانی  می شوی و به هر کس و ناکس رو میزنی، رو میزنی تا بتوانی خودت را از بن بست.......